okladka

Nr 2 (2021)

ISSN:
2719-4086
eISSN:
2957-1413

Data publikacji:
2021-03-28

Okładka

Nr 2 (2021)

„Polish-Jewish Studies”, t. 2, Warszawa 2021, 880 s., ISSN: 2719-4086

Dwujęzyczny (polsko-angielski) rocznik jest poświęcony historii społeczności żydowskiej na ziemiach polskich w XX wieku, utrwalaniu pamięci o polskich Żydach oraz wzajemnym i skomplikowanym relacjom polsko-żydowskim. W zamierzeniu redaktorów periodyk został przygotowany jako forum wymiany aktualnych ustaleń badawczych w obszarze „Jewish Studies” przez badaczy z różnych ośrodków naukowych.

Treść drugiego numeru obejmuje przede wszystkim artykuły odnoszące się do szerokiego spektrum relacji polsko-żydowskich. Edycję zamykają polemiki i recenzje opracowań badawczych z ostatnich lat, a także sprawozdania z konferencji naukowych.

Drugi numer periodyku został opublikowany poniżej. Będzie dostępny w wersji elektronicznej także w Bibliotece Cyfrowej IPN na portalu przystanekhistoria.pl.


Studia

  • Relacje syjonistów ze zwolennikami asymilacji żydowskiej na ziemiach polskich na przełomie XIX i XX wieku – zarys problematyki

    Mateusz Pielka

    Polish-Jewish Studies, Nr 2 (2021), strony: 15-40

    Artykuł porusza słabo rozpoznany problem konfliktu między syjonistami a zwolennikami żydowskiej asymilacji na przełomie XIX i XX w. Stanowi próbę opisu starcia dwóch zupełnie odmiennych poglądów na sytuację Żydów w Europie i dwóch całkiem różnych wizji przyszłości tego narodu. Teoretyczne spory o charakterze politycznym i społecznym nadawały ton życiu żydowskiemu już przed wybuchem I wojny światowej. Autor wskazał tym samym problematykę, która rozwijała się i przybierała nowe formy w latach 1918–1939. Przedstawiony szkic streszcza przemiany zachodzące na żydowskiej scenie politycznej, szczególnie w Europie Środkowej i Wschodniej. Przemiany te charakteryzował wzrost siły i popularności syjonizmu – idei nakreślonej przez Theodora Herzla u schyłku XIX w. – przy jednoczesnym słabnięciu, a następnie marginalizacji dominującej do tej pory koncepcji asymilacji Żydów.

  • „Di erszte Dajczn”. Obraz okupacji lat 1915–1918 we wspomnieniach poleskich Żydów

    Grzegorz Berendt

    Polish-Jewish Studies, Nr 2 (2021), strony: 41-81

    Artykuł dotyczy doświadczeń ludności żydowskiej z siłami okupacyjnymi Państw Centralnych na zachodnim Polesiu w okresie od sierpnia 1915 do początków 1919 r. Jego podstawę stanowią opublikowane relacje, które ukazały się zarówno przed rokiem 1939, jak
    po 1945. Jak wynika z dokonanej analizy materiału źródłowego, żydowskie wspomnienia pierwszego w XX w. kontaktu z niemieckimi siłami okupacyjnymi były niejednoznaczne. Obok mankamentów zapamiętano również zmiany postrzegane jako pozytywne.

  • Żydzi w ruchu komunistycznym w II Rzeczypospolitej 1918–1938 – zarys problemu

    Mirosław Szumiło

    Polish-Jewish Studies, Nr 2 (2021), strony: 82-120

    Artykuł przedstawia kolejno udział Żydów w ruchu rewolucyjnym w Rosji (szczególnie na ziemiach polskich) przed I wojną światową, strukturę społeczną ludności żydowskiej w Polsce, drogę grup rozłamowych z żydowskich partii lewicowych do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski, postawę żydowskich radykałów wobec agresji bolszewickiej na Polskę w 1920 r., liczebność Żydów w polskim ruchu komunistycznym, ich tożsamość oraz motywy akcesu do ruchu komunistycznego. Udział Żydów w polskim ruchu komunistycznym był kilkakrotnie wyższy niż udział ludności żydowskiej w społeczeństwie II Rzeczypospolitej. Wynosił ok. 30 proc. wszystkich członków KPP, a w młodzieżówce partyjnej sięgał nawet 50 proc. W elicie partyjnej działacze pochodzenia żydowskiego stanowili ok. 40 proc., a w kadrze kierowniczej średniego szczebla wręcz dominowali. Przyczyn znacznego udziału Żydów w ruchu komunistycznym nie można tłumaczyć (co się często czyni) wyłącznie ich trudną sytuacją społeczną i dyskryminacją. Był to raczej splot wielu czynników różnej natury, zarówno uniwersalnych, jak i specyficznie żydowskich.

  • Żydzi w oddziałach partyzanckich w Okręgu Radomsko-Kieleckim Armii Krajowej (przyczynek do badań)

    Marek Jedynak

    Polish-Jewish Studies, Nr 2 (2021), strony: 121-246

    Podczas II wojny światowej nieliczni ocalali z zagłady Żydzi znaleźli schronienie w szeregach Armii Krajowej. W artykule przedstawione zostały losy tych Żydów, którzy w latach 1943–1944 służyli w oddziałach partyzanckich zorganizowanych i działających w Okręgu Radomsko-Kieleckim AK. Z powodu skromnej bazy źródłowej w sposób przyczynkarski przedstawione zostały ich motywacje, okoliczności wstąpienia w szeregi Sił Zbrojnych w Kraju, przebieg służby, a czasem i dalsze losy. Sylwetki żołnierzy i ich świadectwa stanowią potwierdzenie faktu, że w strukturach AK Żydzi mogli służyć i rzeczywiście służyli.

  • Powstanie i działalność komunistycznego oddziału partyzanckiego Gwardii Ludowej „Lwy” w latach 1942–1943. Przyczynek do historii Żydów w Gwardii Ludowej/Armii Ludowej w czasie II wojny światowej i losów uciekinierów z gett na polskiej prowincji

    Piotr Gontarczyk

    Polish-Jewish Studies, Nr 2 (2021), strony: 147-178

    Artykuł omawia działalność oddziału partyzanckiego „Lwy” komunistycznej GL od początku jego powstania we wrześniu 1942 do lipca 1943 r., kiedy został rozbity przez NSZ. Geneza oddziału wiązała się z realizowaną przez PPR/GL koncepcją natychmiastowej akcji czynnej. Oddział „Lwy”, jak wiele innych grup GL, składał się w większości z żydowskich uciekinierów z gett położonych w Radomskiem. Dowodził nim Izrael Ajzenman (vel Julian Kaniewski) ps. „Lew”, „Chytry”, „Julek”, karany przed wojną za przestępstwa pospolite. Od samego początku działalności członkowie grupy rzadko prowadzili akcje przeciwko Niemcom, najczęściej dokonywali grabieży, morderstw i innych przestępstw na okolicznej ludności polskiej, w tym przeprowadzili najazd na Drzewicę. Artykuł ukazuje również stosunki panujące w oddziale i sposób dowodzenia nim, przypominający bardziej porachunki gangsterskie niż grupę partyzancką działającą w oparciu o regulamin i dyscyplinę

  • Żydzi w powiecie mińskim w okresie okupacji niemieckiej 1939–1944. Stan badań, postulaty badawcze, źródła

    Damian Sitkiewicz

    Polish-Jewish Studies, Nr 2 (2021), strony: 174-201

    W artykule omówiono stan badań, postulaty badawcze oraz źródła, które mogą zostać wykorzystane w badaniach nad problematyką żydowską w powiecie mińskim (dystrykt warszawski) w okresie okupacji niemieckiej, mającej miejsce na tym terenie w latach 1939–1944. Autor nadał artykułowi charakter przeglądowy. Przywołano w nim wyniki badań prowadzonych dla tego terenu, powołując się na literaturę naukową, która ukazała się drukiem do czasu oddania niniejszego artykułu do dalszych prac redakcyjnych. Poddając krytycznej analizie znane pozycje naukowe, autor przeszedł do niewyartykułowanych, jak dotąd, zagadnień w odniesieniu do badania stosunków polsko-żydowskich na omawianym obszarze, tj. w powiecie mińskim. W ostatniej części tekstu omówiono kwestię bazy źródłowej. Autor skupił się na przedstawieniu dostępnych źródeł – zarówno drukowanych, jak i archiwalnych, z uwzględnieniem archiwów centralnych(np. Archiwum Akt Nowych, Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej), lokalnych (np. Archiwum Państwowego w Warszawie i oddziału tegoż w Otwocku), a także zagranicznych (Jad Waszem i Oddziału Bundesarchiv w Ludwigsburgu).

  • Konwersje Żydów na katolicyzm w Generalnym Gubernatorstwie na przykładzie diecezji kieleckiej

    Tomasz Domański

    Polish-Jewish Studies, Nr 2 (2021), strony: 202-219

    W okresie okupacji Żydzi przebywający w Generalnym Gubernatorstwie szukali najróżniejszych sposobów ocalenia siebie i swych bliskich przed zbrodniczą polityką Niemców. Jednym z nich było zdobycie fałszywych dokumentów i funkcjonowanie w oparciu o nie jako Polacy i chrześcijanie. Przyjęcie nowej tożsamości mogło zakończyć się sukcesem tylko w wypadku bardzo dobrej znajomości języka polskiego oraz polskiej obyczajowości i kultury. Zdobycie fałszywych dokumentów było procesem skomplikowanym i wymagającym współpracy z Polakami. Krokiem najważniejszym stawało się uzyskanie zaświadczenia o chrzcie w Kościele katolickim. Od osób zaprzyjaźnionych otrzymywano tego rodzaju dokumenty bezpłatnie. Były to papiery dotyczące ich bliskich, zwłaszcza zmarłych lub też zaginionych bez wieści podczas działań wojennych. Istniał też rynek handlu fałszywymi metrykami chrztu. Krokiem kolejnym było zdobycie zaświadczenia o zameldowaniu, co stwarzało szansę wyrobienia dowodu osobistego (kenkarty). Osoby zamożne mogły starać się o zakup całych kompletów sfałszowanych dokumentów. Niektórzy uciekinierzy z gett otrzymywali je bezpłatnie od Polaków zaangażowanych w antyniemiecką konspirację wojskową i cywilną. Funkcjonowanie pod fałszywą tożsamością było bardzo trudne i związane z wieloma uwarunkowaniami. Osoby takie tropili zarówno Niemcy, jak i polscy szantażyści (szmalcownicy). Nierzadko największą szansą na przetrwanie ukrywającej się osoby był jej wyjazd do pracy przymusowej w Niemczech. Tam części uciekinierów z gett udających Polki lub Polaków udało się dotrwać do końca wojny

  • Zarys problematyki pomocy udzielanej Żydom podczas okupacji niemieckiej w aktach postępowań karnych wszczętych na podstawie dekretu PKWN z 31 sierpnia 1944 r. na obszarze powojennego województwa krakowskiego

    Roman Gieroń

    Polish-Jewish Studies, Nr 2 (2021), strony: 220-250

    Celem artykułu była próba pokazania znaczenia akt postępowań karnych wszczętych na podstawie dekretu PKWN z dnia 31 sierpnia 1944 r. (tzw. sierpniówki) na obszarze powojennego województwa krakowskiego jako źródła do badań nad pomocą udzielaną ludności żydowskiej w latach niemieckiej okupacji. Będące przedmiotem analizy materiały do tej pory były szerzej wykorzystywane głównie w odniesieniu do badań nad negatywnymi zachowaniami ludności polskiej w okresie niemieckiej okupacji. Przeprowadzone prace wykazały, że akta te są także przydatnym źródłem do badań nad zagadnieniem pomocy. Znajdujące się w nich przekazy są tym istotniejsze, że zeznania składane były stosunkowo niedługo po dokonaniu opisanych w dekrecie zbrodni, kiedy żyło jeszcze wielu bezpośrednich świadków tych dramatycznych wydarzeń. W niektórych aktach spraw znajdujemy zarówno szczegółowo opisane i dobrze udokumentowane przypadki działalności pomocowej (chodzi zwłaszcza o zeznania ocalałych), jak i krótkie wzmianki na ten temat oraz trudne do weryfikacji oświadczenia oskarżonych. Z tego powodu wiele zapisów dotyczących pomocy wymaga krytycznej oceny i weryfikacji w oparciu o innego rodzaju źródła.

  • Wojna o scenę. Losy żydowskiego teatru we Wrocławiu w latach 1949–1968

    Paweł Wieczorek

    Polish-Jewish Studies, Nr 2 (2021), strony: 251-293

    Losy gmachu żydowskiego teatru były bardzo burzliwe. Jego byt od początku zależny był od polityki narodowościowej władzy i bieżących interesów PZPR. Budynek – odbudowany na gruzach poniemieckiego kina pod koniec lat czterdziestych dzięki staraniom żydowskich organizacji politycznych i społecznych i za żydowskie środki finansowe – służył nie tylko podtrzymywaniu żydowskiej kultury. Równolegle traktowany był jako miejsce spotkań znajomych i przyjaciół, podtrzymywał więc w pewnym sensie wspólnotową, żydowską tożsamość. Nie oznacza to, że przez Żydów traktowany był jak bastion i dowód ich odrębności. Wręcz przeciwnie. Z tego ośrodka korzystali także Polacy. Dzięki temu pełnił on funkcje uniwersalne: miał łączyć, a nie dzielić. Jednak w drugiej połowie lat sześćdziesiątych, w okresie pogłębiającego kryzysu społeczno-polityczno-ekonomicznego, sprawa gmachu żydowskiego teatru była wyłącznie pretekstem do walki o interesy Polaków z urojonym wrogiem – zasymilowaną ludnością żydowską. Władza chciała pokazać swą siłę i odwrócić uwagę społeczeństwa od rzeczywistych problemów. Teatr odebrała. Kryzys trwał nadal.






Punktacja Ministerstwa Edukacji i Nauki
20 (2024 r.) (40 - 2023 r., 20 - w wykazie z 2021 r.) 


Dziedziny: historia i archiwistyka
Dyscypliny: historia, nauki o bezpieczeństwie, nauki o polityce i administracji, stosunki międzynarodowe


Redaktor naczelny: dr hab. Grzegorz Berendt

Zespół redakcyjny


Licencja CC BY-NC-ND