Głównym zagadnieniem omawianym w 12. numerze rocznika jest problematyka związana z prowadzeniem tzw. zimnej wojny, która rozpoczęła się niemal natychmiast po zakończeniu globalnego konfliktu z lat 1939–1945. Świat w szybkim tempie podzielił się wówczas na dwa, wrogo do siebie nastawione obozy, a napięcie między nimi gwałtownie eskalowało, grożąc przekształceniem się w otwarte starcie zbrojne. Ze zmiennym natężeniem zimna wojna trwała do 1991 r. Choć zdarzały się okresy przejściowego złagodzenia konfliktu (odprężenie, détente), to trwały one niedługo, a po nich następowało znowu wzmożenie wrogości między państwami socjalistycznymi a demokracjami zachodnimi. Otwarty konflikt między supermocarstwami i ich aliantami zastępowała poniekąd nieustępliwa walka w sferze propagandy. Szczególnie intensywnie wykorzystywał ją Związek Sowiecki, który we wszystkich dostępnych wówczas środkach masowego przekazu prowadził – trwającą niemal bez przerwy przez kilkadziesiąt lat – kampanię wrogości wymierzoną w przeciwników, zwłaszcza w kraje demokratyczne.