Z końcem 1944 r. powstał podległy Resortowi Bezpieczeństwa Publicznego, obóz „pracy przestępców politycznych i podejrzanych w Krzesimowie”, z przeznaczeniem dla Niemców, volksdeutschów oraz Polaków współpracujących za czasów II wojny światowej z okupantem niemieckim. 25 kwietnia 1945 r. został ogłoszony, obok Warszawy, Potulic i Jaworzna, Centralnym Obozem Pracy. W rzeczywistości jednak jego rola ograniczyła się do pozostania filią więzienia na Zamku w Lublinie. Obóz oficjalnie został zlikwidowany na podstawie Okólnika Nr 57 Ministra Bezpieczeństwa Publicznego z dnia 12 czerwca 1945 r., jednakże funkcjonował do grudnia 1946 r. jako kolonia rolna Więzienia na Zamku w Lublinie. Podczas krótkiego istnienia obozu więziono w nim minimum 2037 osób, głównie Polaków, podejrzanych o współpracę z okupantem niemieckim. Bardzo trudne warunki w obozie, ciężka praca i głodowe posiłki sprawiły, iż w ich wyniku zmarło 420 osób, których nazwiska udało się ustalić.