Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego, znana również pod nazwą Informacja Wojskowa, powstał 14 maja 1943 r. wraz z 1 Dywizją Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Była tworzona i kontrolowana przez kontrwywiad sowieckiego wojska – SMIERSZ. Mimo szczątkowych informacji na temat GZI, historycy są wstanie przedstawić historię tej złowrogiej organizacji. Nie wiele jednak wiadomo o ludziach w niej pracujących. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie jednego z najbardziej znanych funkcjonariuszy Informacji Wojskowej – Eugeniusza Niedzielina. Niedzielin urodził się 21 sierpnia 1916 r., w Kolonii Izaaka, w województwie białostockim, w rodzinie komunistycznego aparatczyka Włodzimierza (w Komunistycznej Partii Polski w latach 1929–1938, a od 1945 roku w Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii bolszewików) oraz Walerii z d. Szymborska. Eugeniusz Niedzielin pracował w Organach Informacji Wojskowej przez osiem lat. Przez ten czas zdążył awansować na majora (swoją służbę zakończył na stopniu pułkownika), a także otrzymać przydomek „kata narodu” i jednego z najbrutalniejszych oficerów śledczych. Był jednym z wielu funkcjonariuszy Informacji Wojskowej, którzy nigdy nie ponieśli odpowiedzialności za swoje zbrodnie.