Celowe niszczenie czy przepisowe brakowanie? Glosa w sprawie nieistniejących materiałów po Głównym Zarządzie Informacji i Wojskowej Służbie Wewnętrznej
Przegląd Archiwalny Instytutu Pamięci Narodowej, Nr 11 (2018), strony: 33–48
Data publikacji: 2023-04-05
Abstrakt
W artykule omówiono zarówno projekt Archiwum Pełne Pamięci, który ma na celu gromadzenie i zabezpieczenie spuścizn, archiwów rodzinnych i prywatnych dotyczących najnowszych dziejów Polski, jak i brakowanie akt Głównego Zarządu Informacji Wojskowej oraz Wojennej Służby Wewnętrznej w okresie 1958-1991. Zgodnie z przepisami archiwalnymi, bra ko wanie akt było obwarowane ścisłymi zasadami, które miały zapobiec błędnej interpretacji dokumentów oraz umożliwić kontrolę procesu brakowania. Niestety, zmiany wprowadzane w instrukcjach oraz brak kontroli organów terenowych skłoniły wiele osób do samodzielnego brakowania dokumentów, co prowadziło do niszczenia cennych materiałów archiwalnych. W okresie 1989-1990 przeprowadzono również niszczenie dokumentów pochodzących z aparatu represji wojskowej, aby zmniejszyć zasób archiwalny i pozbyć się dokumentów, które ujawniały prawdziwe oblicze wojskowej aparatury represji.